Σύμφωνα με το Περιφερειακό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του Ειρηνικού (πρώην Περιφερειακό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του Νότου του Ειρηνικού), δύο μικρά ακατοίκητα νησάκια του Κιριμπάτι, Tebua Tarawa και Abanuea, εξαφανίστηκαν υποβρύχια το 1999. Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή προβλέπει ότι τα επίπεδα της θάλασσας θα αυξηθούν κατά 50 εκατοστά (20 ίντσες) έως το 2100 λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και μια περαιτέρω αύξηση θα ήταν αναπόφευκτη. Είναι επομένως πιθανό ότι μέσα σε έναν αιώνα η αρόσιμη γη του έθνους θα αποτελέσει αντικείμενο αυξημένης αλάτωσης του εδάφους και θα είναι σε μεγάλο βαθμό βυθισμένη.
Η έκθεση του Κιριμπάτι στις μεταβολές των επιπέδων της θάλασσας επιδεινώνεται από την ταλάντωση του δεκαδικού του Ειρηνικού, που είναι ένα φαινόμενο αλλαγής του κλίματος το οποίο έχει ως αποτέλεσμα μεταβολές από περιόδους La Niña σε περιόδους El Niño. Αυτό έχει επιπτώσεις στα επίπεδα της θάλασσας. Για παράδειγμα, το 2000 υπήρξε μια μετάβαση από περιόδους πτώσης του El Niño στα επίπεδα της θάλασσας σε μια ανοδική πίεση της La Niña στα επίπεδα της θάλασσας, η οποία προς τα πάνω προκαλεί συχνότερα και υψηλότερα επίπεδα παλίρροιας. Η εαρινή παλίρροια (που συχνά ονομάζεται βασιλική παλίρροια) μπορεί να οδηγήσει σε πλημμύρα από το θαλασσινό νερό σε χαμηλές περιοχές των νησιών του Κιριμπάτι.
Οι ατολίες και τα νησιά των υφάλων μπορούν να ανταποκριθούν στις μεταβολές της στάθμης της θάλασσας. Ο Paul Kench στο Πανεπιστήμιο του Auckland της Νέας Ζηλανδίας και ο Arthur Webb στην Επιτροπή Εφαρμοσμένης Γεωεπιστημών του Νότιου Ειρηνικού στα Φίτζι δημοσίευσαν μια μελέτη το 2010 σχετικά με τη δυναμική ανταπόκριση των ατόλων και των νησιών των υφάλων στον κεντρικό Ειρηνικό. Το Kiribati αναφέρθηκε στη μελέτη και οι Webb και Kench διαπίστωσαν ότι τα τρία μεγάλα αστικά νησιά του Kiribati-Betio, Bairiki και Nanikai αυξήθηκαν κατά 30% (36 εκτάρια), 16,3% (5,8 εκτάρια) και 12,5% (0,8 εκτάρια) αντίστοιχα.
Η μελέτη του Paul Kench και του Arthur Webb αναγνωρίζει ότι τα νησιά είναι εξαιρετικά ευάλωτα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι: «Η μελέτη αυτή δεν μέτρησε την κάθετη ανάπτυξη της επιφάνειας του νησιού ούτε δείχνει ότι υπάρχει κάποια αλλαγή στο ύψος των νησιών Καθώς το ύψος της γης δεν άλλαξε την ευαισθησία του μεγαλύτερου τμήματος της έκτασης κάθε νησιού σε βύθιση εξαιτίας της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, παραμένει αμετάβλητη και αυτές οι χαμηλές ακτές παραμένουν άμεσα και εξαιρετικά ευάλωτες στην πλημμύρα ή στην πλημμύρα στη θάλασσα ».
Η έκθεση για την κλιματική αλλαγή στην έκθεση του Ειρηνικού του 2011 περιγράφει το Κιριμπάτι ως έχον χαμηλό κίνδυνο κυκλώνων. Ωστόσο, τον Μάρτιο του 2015, ο Κιριμπάτι αντιμετώπισε πλημμύρες και καταστροφές των θαλασσινών και των παράκτιων υποδομών, ως αποτέλεσμα του Cyclone Pam, ενός κυκλώνα κατηγορίας 5 που κατέστρεψε το Βανουάτου. Το Κιριμπάτι παραμένει εκτεθειμένο στον κίνδυνο που οι κυκλώνες μπορούν να απογυμνώσουν τα νησάκια της βλάστησης και του εδάφους τους.
Η σταδιακή άνοδος της στάθμης της θάλασσας επιτρέπει επίσης τη δραστηριότητα των κοραλλιών να αυξήσουν τις ατολές με το επίπεδο της θάλασσας. Ωστόσο, εάν η αύξηση της στάθμης της θάλασσας εμφανίζεται με ρυθμό ταχύτερο από την ανάπτυξη των κοραλλιών, ή εάν η δραστηριότητα πολυπόδων καταστρέφεται από την οξίνιση των ωκεανών, τότε η αντοχή των ατολών και των νησιών των υφάλων είναι λιγότερο βέβαιο. Επίσης, η λεύκανση των κοραλλιών έχει οδηγήσει στο θάνατο μέχρι και 80% των κοραλλιών.
Το Πρόγραμμα προσαρμογής του Κιριμπάτι (KAP) είναι μια πρωτοβουλία ύψους 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, η οποία αρχικά εγκρίθηκε από την κυβέρνηση του Κιριμπάτι με την υποστήριξη της Παγκόσμιας Περιβαλλοντικής Διευκόλυνσης (GEF), της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών και της ιαπωνικής κυβέρνησης. Η Αυστραλία αργότερα εντάχθηκε στο συνασπισμό, δωρίζοντας 1,5 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για την προσπάθεια. Το πρόγραμμα στοχεύει να λάβει χώρα σε διάστημα έξι ετών, υποστηρίζοντας μέτρα που μειώνουν την ευαισθησία του Κιριμπάτι στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κλιματική αλλαγή, εκτιμώντας και προστατεύοντας τους διαθέσιμους υδάτινους πόρους και διαχειρίζοντας τον κατακλυσμό. Στην αρχή του Προγράμματος Προσαρμογής, εκπρόσωποι από κάθε κατοικημένη ατμόλουθα αναγνώρισαν τις βασικές κλιματικές αλλαγές που είχαν λάβει χώρα τα τελευταία 20-40 χρόνια και πρότειναν μηχανισμούς αντιμετώπισης για να αντιμετωπίσουν αυτές τις αλλαγές κάτω από τέσσερις κατηγορίες επείγουσας ανάγκης. Το πρόγραμμα επικεντρώνεται τώρα στους πιο ευάλωτους τομείς της χώρας στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές. Οι πρωτοβουλίες περιλαμβάνουν τη βελτίωση της διαχείρισης της υδροδότησης εντός και γύρω από το Tarawa. μέτρα προστασίας της παράκτιας διαχείρισης, όπως η ανασυγκρότηση του μαγγρόβιου και η προστασία της δημόσιας υποδομής · ενίσχυση των νόμων για τη μείωση της διάβρωσης των ακτών. και τον προγραμματισμό του πληθυσμού για τη μείωση των προσωπικών κινδύνων.
|
