Το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο (IPA) είναι ένα αλφαβητικό σύστημα φωνητικής σημειογραφίας βασισμένο κυρίως στο λατινικό αλφάβητο. Κατασκευάστηκε από τη Διεθνή Φωνητική Ένωση στα τέλη του 19ου αιώνα ως τυποποιημένη αναπαράσταση των ήχων της ομιλούμενης γλώσσας. Το IPA χρησιμοποιείται από τους λεξικογράφους, τους σπουδαστές ξένων γλωσσών και τους καθηγητές, τους γλωσσολόγους, τους παθολόγους της ομιλίας, τους τραγουδιστές, τους ηθοποιούς, τους κατασκευαστές γλωσσών και τους μεταφραστές. Το IPA έχει σχεδιαστεί για να αντιπροσωπεύει μόνο εκείνες τις ιδιότητες του λόγου που αποτελούν μέρος της προφορικής γλώσσας: τηλέφωνα, φωνήματα, τονισμό και διαχωρισμό των λέξεων και των συλλαβών. Για να εκπροσωπούνται πρόσθετες ιδιότητες ομιλίας, όπως ο σκύλος, η απογύμνωση των δοντιών και οι ήχοι που γίνονται με χείλη σχισμής και σχιστόλιθος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα εκτεταμένο σύνολο συμβόλων, οι επεκτάσεις στο διεθνές φωνητικό αλφάβητο. Τα σύμβολα ΙΡΑ αποτελούνται από ένα ή περισσότερα στοιχεία δύο βασικών τύπων, γραμμάτων και διακριτικών. Για παράδειγμα, ο ήχος του αγγλικού γράμματος ⟨t⟩ μπορεί να μεταγραφεί στο IPA με ένα μόνο γράμμα, ή με γράμμα συν διακριτικά, [t̺ʰ], ανάλογα με το πόσο ακριβής επιθυμεί να γίνει. Συχνά, οι εγκοπές χρησιμοποιούνται για σήμανση ευρείας ή φωνητικής μεταγραφής. Επομένως, το / t / είναι λιγότερο συγκεκριμένο από, και μπορεί να αναφέρεται είτε [t̺ʰ] είτε, ανάλογα με το πλαίσιο και τη γλώσσα. Περιστασιακά γράμματα ή διακριτικά προστίθενται, καταργούνται ή τροποποιούνται από τη Διεθνή Φωνητική Ένωση. Από την πιο πρόσφατη αλλαγή το 2005, υπάρχουν 107 γράμματα, 52 διακριτικά και τέσσερα προζωνικά σήματα στο IPA. Αυτά εμφανίζονται στον τρέχοντα πίνακα IPA, που δημοσιεύτηκε παρακάτω σε αυτό το άρθρο και στον ιστότοπο του IPA. [ISO 15924][Λατινικό αλφάβητο][19ος αιώνας][Ηθοποιός][Κατασκευασμένη γλώσσα][Μετάφραση][Συσσώρευση: γλωσσολογία][Λέξη] |