Παρόλο που το πρώτο πρόσωπο που πρότεινε ένα παγκόσμιο σύστημα χρονικών ζωνών ήταν ο Ιταλός μαθηματικός Quirico Filopanti στο βιβλίο του Miranda! που δημοσιεύθηκε το 1858, η ιδέα του ήταν άγνωστη έξω από τις σελίδες του βιβλίου του πολύ καιρό μετά το θάνατό του, επομένως δεν επηρέασε την υιοθέτηση των ωριαίων ζωνών κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Πρότεινε 24 ωριαίες ζώνες ώρας, τις οποίες ονομάζονταν «διαχρονικές ημέρες», η πρώτη επικεντρώθηκε στον μεσημβρινό της Ρώμης. Επίσης πρότεινε έναν παγκόσμιο χρόνο που θα χρησιμοποιηθεί στην αστρονομία και την τηλεγραφία.
Ο καναδικός Sir Sandford Fleming, που γεννήθηκε στη Σκωτία, πρότεινε ένα παγκόσμιο σύστημα ζωνών ώρας το 1879. Υποστήριξε το σύστημά του σε διάφορα διεθνή συνέδρια και έτσι πιστώνεται με την υποκίνηση της "αρχικής προσπάθειας που οδήγησε στην υιοθέτηση των σημερινών μεσημβρινών". Το 1876, η πρώτη του πρόταση ήταν για ένα παγκόσμιο ρολόι 24 ωρών, που βρίσκεται εννοιολογικά στο κέντρο της Γης και δεν συνδέεται με κανένα μεσημβρινό της επιφάνειας. Το 1879 διευκρίνισε ότι η καθολική του μέρα θα ξεκινούσε από τον αντι-μεσημβρινό του Greenwich (180ος μεσημβρινός), ενώ παραδέχτηκε ότι οι ωριαίες ζώνες ώρας μπορεί να έχουν περιορισμένη τοπική χρήση. Επίσης, πρότεινε το σύστημά του στη Διεθνή Διάσκεψη των Μεσημβρινών τον Οκτώβριο του 1884, αλλά δεν υιοθέτησε τις ζώνες ώρας του επειδή δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του. Το συνέδριο υιοθέτησε μια καθολική ημέρα 24 ωρών που αρχίζει στα μεσάνυχτα του Γκρήνουιτς, αλλά διευκρίνισε ότι «δεν πρέπει να παρεμβαίνει στη χρήση τοπικού ή τυποποιημένου χρόνου όπου είναι επιθυμητό».
Περίπου το 1900, σχεδόν όλος ο καιρός στη Γη ήταν με τη μορφή τυποποιημένων ωριαίων ζωνών, μόνο μερικά από τα οποία χρησιμοποίησαν μια ωριαία μετατόπιση από την GMT. Πολλοί εφάρμοσαν το χρόνο σε ένα τοπικό αστρονομικό παρατηρητήριο σε μια ολόκληρη χώρα, χωρίς καμία αναφορά στο GMT. Χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες πριν από όλα ο χρόνος στη Γη ήταν με τη μορφή χρονικών ζωνών που αναφέρονται σε κάποια "τυποποιημένη αντιστάθμιση" από GMT / UTC. Μέχρι το 1929, οι περισσότερες μεγάλες χώρες είχαν υιοθετήσει ωριαίες ζώνες ώρας. Το Νεπάλ ήταν η τελευταία χώρα που υιοθέτησε μια τυποποιημένη αντιστάθμιση, αλλάζοντας ελαφρά το UTC 5:45 το 1986.
Σήμερα, όλα τα έθνη χρησιμοποιούν κανονικές ζώνες ώρας για κοσμικούς σκοπούς, αλλά δεν εφαρμόζουν όλες την έννοια όπως αρχικά σχεδιάστηκε. Η Βόρεια Κορέα, η Νέα Γη, η Ινδία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, η Βιρμανία, η Σρι Λάνκα, το Marquesas, καθώς και τμήματα της Αυστραλίας χρησιμοποιούν αποκλίσεις μισής ώρας από την κανονική ώρα και ορισμένα έθνη, όπως το Νεπάλ και ορισμένες επαρχίες όπως το Chatham Νησιά της Νέας Ζηλανδίας, χρησιμοποιήστε αποκλίσεις ανά τρίμηνο. Ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία, χρησιμοποιούν μία μόνο ζώνη ώρας, παρόλο που η έκταση της επικράτειάς τους υπερβαίνει κατά πολύ τις 15 ° γεωγραφικού μήκους.
|
