Οι γλωσσολόγοι Morey, Post και Friedman εγείρουν διάφορες κριτικές σχετικά με το πρότυπο ISO 639 και ειδικότερα το πρότυπο ISO 639-3:Οι ίδιοι οι κώδικες των τριών γραμμάτων είναι προβληματικοί, επειδή, ενώ επίσημα αυθαίρετες τεχνικές ετικέτες, συχνά προέρχονται από μνημονικές συντομογραφίες για ονόματα γλωσσών, μερικές από τις οποίες είναι υποτιμητικές. Για παράδειγμα, ο Yemsa έλαβε τον κώδικα [jnj], από το υποτιμητικό "Janejero". Αυτοί οι κωδικοί μπορεί επομένως να θεωρηθούν προσβλητικοί από τους φυσικούς ομιλητές, αλλά οι κωδικοί στο πρότυπο, αφού έχουν εκχωρηθεί, δεν μπορούν να αλλάξουν.Η διαχείριση του προτύπου είναι προβληματική επειδή η SIL είναι μια ιεραποστολική οργάνωση με ανεπαρκή διαφάνεια και υπευθυνότητα. Οι αποφάσεις ως προς το τι αξίζει να κωδικοποιηθεί ως γλώσσα γίνονται εσωτερικά. Ενώ οι εξωτερικές εισροές μπορούν ή όχι να χαιρετιστούν, οι ίδιες οι αποφάσεις είναι αδιαφανείς και πολλοί γλωσσολόγοι έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια βελτίωσης του προτύπου.Η μόνιμη αναγνώριση μιας γλώσσας είναι ασυμβίβαστη με την αλλαγή γλώσσας.Οι γλώσσες και οι διαλέκτους συχνά δεν μπορούν να διακριθούν αυστηρά και η διαλεκτική συνέχεια μπορεί να υποδιαιρεθεί με πολλούς τρόπους, ενώ τα πρότυπα προνόμια μια επιλογή. Τέτοιες διακρίσεις βασίζονται συχνά σε κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες.Το ISO 639-3 μπορεί να παρερμηνευθεί και να καταστρατηγηθεί από τις αρχές που λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την ταυτότητα και τη γλώσσα των ανθρώπων, καταργώντας το δικαίωμα των ομιλητών να εντοπίζουν ή να ταυτοποιούν την ποικιλία ομιλίας τους. Παρόλο που η SIL είναι ευαίσθητη σε τέτοια ζητήματα, το πρόβλημα αυτό είναι εγγενές στη φύση ενός καθιερωμένου προτύπου, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί (ή να χρησιμοποιηθεί εσφαλμένα) με τρόπους που δεν έχουν σκοπό η ISO και η SIL.Ο Martin Haspelmath συμφωνεί με τέσσερα από αυτά τα σημεία, αλλά όχι το θέμα της αλλαγής γλώσσας. Διαφωνεί επειδή οποιοσδήποτε λογαριασμός μιας γλώσσας απαιτεί την αναγνώρισή του και μπορούμε εύκολα να αναγνωρίσουμε διαφορετικά στάδια μιας γλώσσας.Προτείνει στους γλωσσολόγους να προτιμούν να χρησιμοποιούν μια κωδικοποίηση που γίνεται στο χαλαρό επίπεδο αφού «σπάνια έχει σημασία για τους γλωσσολόγους αν αυτά που μιλάνε είναι γλώσσα, διάλεκτος ή στενή οικογένεια γλωσσών». Αναρωτιέται επίσης εάν ένα πρότυπο ISO για την αναγνώριση της γλώσσας είναι κατάλληλο δεδομένου ότι το ISO είναι βιομηχανικός οργανισμός, ενώ θεωρεί ότι η τεκμηρίωση και η ονοματολογία γλωσσών αποτελούν επιστημονική προσπάθεια. Αναφέρει την αρχική ανάγκη για τυποποιημένα αναγνωριστικά γλωσσών ως «την οικονομική σημασία της μετάφρασης και του εντοπισμού λογισμικού», για τους οποίους δημιουργήθηκαν τα πρότυπα ISO 639-1 και 639-2. Ωστόσο, εγείρει αμφιβολίες για την ανάγκη της βιομηχανίας για την ολοκληρωμένη κάλυψη που παρέχεται από το πρότυπο ISO 639-3, καθώς περιλαμβάνει και «ελάχιστα γνωστές γλώσσες μικρών κοινοτήτων που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ ή χρησιμοποιούνται σχεδόν γραπτώς και οι οποίες συχνά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν»..
|
